به گزارش قدس آنلاین در ابتدای این نشست میثم عباسی درباره ساخت «پرگار» گفت: ایده مرکزی فیلم از داستان پدر خودم گرفته شد. از سال ۹۳ که ایده این فیلم به ذهنم خطور کرد تا هنگام تولید ۱۱ بار فیلم‌نامه را بازنویسی کردم. این فیلم‌نامه را به سعید پورصمیمی هم دادم اما ایشان فضای فیلم را دوست نداشتند. خوشحالم که این فیلم با نابازیگرها ساخته شد.

او درباره بازیگر اصلی این فیلم گفت: متاسفانه حسین قادری فوت کردند و هیچ وقت فرصت نیافتند که فیلم را روی پرده ببینند. در روزهای پایانی عمر ایشان درخواست کردند که پوستر «پرگار» بر روی سنگ قبرشان حک شود که خوشبختانه این اتفاق افتاد. کار کردن با حسین قادری لذت‌بخش و راحت بود و بنظرم برای کارگردان در تجربه های اول کار کردن با نابازیگر بسیار بهتر است.

وی در ادامه صحبتهای حبیب قاآنی مجری ومنتقد برنامه که انتخاب ایده بدون دیالوگ بودن فیلم را برای داستانی درباره سالمندان و مشکلات روزمره شان انتخاب درستی جهت نزدیک شدن مخاطب به فضای فیلم عنوان کرد گفت:۱۷ دقیقه بدون دیالوگ و در فضای بسته کار کردن، چالش جذابی برای خودم در اولین ساخته ام بود وبرایم حتی از قبل قابل پیش بینی بود که بخشی ازمخاطبین ازاین ریتم کند و فضا خسته شوند.

عباسی گفت: فضای این فیلم‌نامه و شرح حال درونی کاراکتر اصلی می‌طلبید که به سمت دیالوگ نرویم و اصولا به اعتقاد من دیالوگ برای فیلم کوتاه مناسب نیست وابزار تصویری می‌تواند جایگزین مناسبی برای دیالوگ باشد البته بدون شک دیالوگ ابزار بدی نیست به شرط آنکه به جا و درست انتخاب و کار گذاشته شده باشد نه اینکه برای پرکردن خلا در صحنه از دیالوگ استفاده کند.

عباسی تصریح کرد: البته از ابتدا این جریان برای فیلم وجود نداشت و ما در فیلمنامه دیالوگ داشتیم اما در طول کارو بازنویسی های متعدد به این رسیدیم که نیازی به داشتن دیالوگ نداریم.

عباسی درباره علاقه‌مندی خود به ساخت فیلم بلند گفت: بیش از آن که به ساخت فیلم بلند فکر کنم، دوست دارم وارد حیطه فیلم‌سازی مستند شوم و بنابراین برای ساخت فیلم داستانی هم ترجیح می‌دهم فیلم کوتاه داستانی بسازم. اما مستندسازی هم مورد علاقه من است و اولویت من بعد از فیلم کوتاه، فیلم مستند است.

وی در پاسخ به این سوال که چقدردرطول ساخت فیلم به جشنواره ها فکر کرده است گفت: فیلمسازان فیلم کوتاه دربیشترموارد درپس زمینه فکر تولید کارشون به جشنواره داخلی وخارجی فکرمی کنند،ومن هم واقعا به جشنواره فکر کردم ولی سعی کردم فیلم اول خودم را راضی کند.

سجاد حسینی نیز در این جلسه درباره ایده «ملاقات محرمانه خانم و آقا» گفت: یک ایده‌ داشتم درباره اینکه پسری، یک دختر خیابانی را به خانه‌ای می‌برد اما قرار نیست ارتباطی برقرار شود.برای هر فیلم‌نامه‌نویسی که این ایده را توضیح می‌دادم، می‌گفت قرار است ادامه داستان چگونه باشد؟ پس این روایت و قصه را جایگزین کردم که یک زن خیابانی را نشان دهم که می‌خواهد چند ساعت زندگی کند اما درعین حال نمی‌خواستم به کلیشه کشیده شود مثلا متحول شود چون معتقدم آدم‌ها نمی‌توانند یک روزه متحول شوند. بنابراین دختر در یک موقعیت پیش بینی نشده، نقش یک زن خانه‌دار را بازی می‌کند که نشان می‌دهد او در اعماق وجودش دوست دارد یک زندگی عادی داشته باشد.

وی افزود: دو سال پیش این فیلم را ساختم و دغدغه‌ام این بود که بازیگران به خصوص بازیگر نقش «گلناز» درست انتخاب شوند برای همین سعی کردیم از عوامل حرفه‌ای استفاده کنیم. فیلم‌برداری هم شش روز طول کشید.